производи

Директива за електромагнетна компатибилност (89/336/ЕЕЗ) Една од директивите на ЕУ со кои се усогласува FSC е директивата за електромагнетна компатибилност, или Директива на Советот 89/336/ЕЕЗ од 3 мај 1989 година за приближување на законите на земјите-членки во врска со електромагнетната компатибилност, како што официјално се нарекува. Таа „се однесува на апарати кои можат да предизвикаат електромагнетни пречки или чиишто перформанси можат да бидат засегнати од такви пречки“ (член 2). Директивата за електромагнетна компатибилност ги дефинира барањата за заштита и процедурите за инспекција поврзани со електромагнетната компатибилност за широк спектар на електрични и електронски производи. Во контекст на директивата за електромагнетна компатибилност, „апарат“ значи сите електрични и електронски апарати заедно со опрема и инсталации што содржат електрични и/или електронски компоненти. „Електромагнетно пречки“ значи секој електромагнетен феномен што може да ги деградира перформансите на уред, единица на опрема или систем. Електромагнетно пречки може да биде електромагнетен шум, несакан сигнал или промена во самиот медиум за ширење. „Електромагнетна компатибилност“ е способност на уред, единица на опрема или систем да функционира задоволително во својата електромагнетна средина без да воведе неподносливи електромагнетни пречки на било што во таа средина. Електромагнетната компатибилност има две страни: емисија и имунитет. Овие два суштински барања се наведени во Член 4, во кој се наведува дека апаратот мора да биде конструиран така што: (а) електромагнетното нарушување што го генерира не надминува ниво што им овозможува на радио и телекомуникациската опрема и другите апарати да работат како што е предвидено; (б) апаратот има соодветно ниво на вроден имунитет на електромагнетно нарушување за да може да работи како што е предвидено. Директивата за електромагнетна компатибилност првично беше објавена во Службениот весник на Европските заедници на 23 мај 1989 година. Директивата стапи на сила на 1 јануари 1992 година, со преоден период од четири години. За време на преодниот период, производителот може да избере да ги исполни постојните национални закони (на земјата на инсталација) или да се придржува до директивата за електромагнетна компатибилност (докажано со CE ознаката и Декларацијата за сообразност). Преодниот период заврши на 31 декември 1995 година, што значеше дека од 1 јануари 1996 година усогласеноста со директивата за електромагнетна компатибилност стана задолжителна (законски услов). Сите електронски производи сега можат да се пласираат на пазарот во Европската Унија само ако ги исполнуваат барањата утврдени во директивата за електромагнетна компатибилност. Ова важи и за кабинетите од FSC системот.